We zijn inmiddels in het dal aangekomen en wandelen al snel Pollegio uit. De Madonna di Re-kapel is helaas afgesloten. Na een kort intermezzo langs de Ticino steken we weer terug naar de stad, naar de Via Gottardo. Over de oude Ponte Vecchio lopen we Biasca in. Het is rustig om ons heen, buiten is het grauw en grijs, maar gelukkig wel droog. We gaan in Biasca even van de route af om naar boven te klimmen, omdat we de kerken hier willen bekijken. De eind 19e eeuwse San Carlo di Borromeo kerk is van binnen heel groot en modern. Over de eeuwenoude trap klimmen we omhoog naar de 11e eeuwse kerk Ss Pietro e Paolo.
In deze kerk is het donker en leeg, maar de fresco’s zijn prachtig. Vanwege de duisternis hangt er een bijzondere sfeer. Vanaf deze kerk is het uitzicht over Biasca erg mooi. Een mooi kijkpunt, de omweg waard.
Vanaf het station van Biasca volgt er een ontinteressant stuk. Eerst langs de huizen door straten met veel autoverkeer om vervolgens het spoor weer tegen te komen. Er moet een drukke en onoverzichtelijke weg worden overgestoken, dat is even spannend. Dan ook nog onder de snelweg door en we zijn gelukkig weer buiten de drukte en de herrie.
We slaan een paadje in dat naar de rivier de Ticino leidt, en vanaf hier lopen we een ruim 3 kilometer lang, kaarsrecht stuk tot aan Lodrino. Links van ons de rivier, rechts van ons vooral bos. Wij lopen op een soort dam van grote stenen, om de dorpen tegen het rivierwater te beschermen. Na de afwisseling van de Strada Alta is dit stuk, de Sentiera Riviera, wel eentonig te noemen. Op een paar eekhoorntjes en een handvol andere mensen na is er weinig te zien.
Volgens de Zwitsers is het stuk vanaf het begin van de oever tot aan Lodrino in 1,5 uur te doen. Omdat ik nog veel pauzes nodig heb, doen wij er zeker 2 uur over. We zijn net weer opgestaan van een bankje als we een enorme ontploffing horen. Van schrik grijp ik KJ vast. Waarschijnlijk is er in de steengroeve vlakbij een stuk berg opgeblazen. Wat een enorme knal was dat. Niet lang daarna buigt het pad bij de oever vandaan. We zijn bijna in Lodrino en hier verlaten we het Trans Swiss Trail. Voor dit jaar zit het erop! Ook al kon ik lang zo veel niet wandelen als voorheen, ik ben superblij met wat er wel kon en dat het trail wandelen gewoon nog steeds mogelijk is, ook al is het in aangepaste vorm! Tevreden wandelen we naar de bushalte in Lodrino, waar we de bus nemen naar Bellinzona. Hopelijk zijn we hier snel weer terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten