Etappe 27 van het Trans Swiss Trail is het laatste deel over de Strada Alta, met aan het einde een lange en soms steile afdaling het dal in. Ook deze etappe is op dit moment nog veel te lang om in één keer te wandelen, dus ook deze hebben we in meerdere dagen gelopen. We starten in Anzonico, waar we in de wirwar van straatjes op zoek gaan naar waar we geëindigd waren. Uiteindelijk wandelen we langs de kerk het dorp uit.
Deze etappe is misschien wel een van de mooiste van de Strada Alta. Veel bos, maar ook prachtige uitzichten en pittoreske dorpjes. Het pad is zeker het eerste deel van deze etappe prima begaanbaar en niet moeilijk; het tweede deel is wat uitdagender. Opnieuw zien we weinig anderen en in de dorpjes is het stil; er is weinig tot geen horeca, maar dat kan ons niet deren.
Bij Segno maken we niet meteen de scherpe bocht naar rechts maar lopen even naar links, want hier staat het prachtige Sant’ Ambrogio kerkje, met fresco’s uit de 14e en 15e eeuw.
Na een stukje door weides met oude kastanjebomen, lopen we Cavagnago in, een wat groter dorpje met een grote kerk. Eenmaal het dorp uit, wandelen we gemoedelijk verder; bos wordt afgewisseld met weides. Vlak vóór Ronzano staat een kleine stier naast ons pad; hij is waarschijnlijk gewoon onder het schrikdraad door gelopen. Gelukkig laat hij ons met rust. Later zien we vanuit de bus dat hij weer is teruggewandeld naar de rest van de kudde. In Ronzano kijken we ook even binnen in de kerk, voordat we verdergaan naar Sobrio. De uitzichten het dal in zijn ook hier onverminderd mooi.
In Sobrio klimmen we omhoog naar het dorpspleintje, hier vertrekt ook het postbusje naar Lavorgo.
Inmiddels zijn we op 1130 meter hoogte aangekomen. Nadat we het dorp achter ons hebben gelaten, wandelen we eerst over een prima pad het bos in. Na het passeren van een bergbeekje wordt het pad eventjes wat grilliger en ruiger tot aan Bidre.
Over de weg wandelen we door Diganengo en niet lang daarna begint dan echt de afdaling. Eerst nog heel geleidelijk, ook nog langs wat huizen van Corecco, en over brede bospaden die verderop steeds steniger en smaller worden. Ik heb de zigzaggen niet geteld, maar het waren er flink wat. Op de stenige stukken is het oppassen dat je je enkels niet verzwikt, aangezien een dikke laag herfstbladeren de losse keien en boomwortels bedekt. Op een gegeven moment kijken we het dal in en kunnen we Pollegio beneden zien liggen.
Langzaam komt het dichterbij. Het laatste stuk is een lange trap omlaag tot aan de huizen. Het was best een pittige afdaling, zo over de rotsen en ik ben blij als we eindelijk beneden zijn. De overgang naar de stad is best groot. Tussen de huizen door lopen we naar de Via Gottardo, waar we de bus nemen naar Biasca. De Strada Alta zit er -helaas- op, we zijn weer in het dal, op 300 meter hoogte, dus we zijn flink wat hoogtemeters afgedaald!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten