Via Gottardo – Mätteli -> Hospental, ca. 3 km

 Inmiddels zijn we verkast naar het bergdorpje Hospental. Omdat de vorige wandeling van een paar dagen geleden zo goed is gegaan, wil ik hier ook proberen een wandeling van ca. 3 kilometer te lopen. We nemen daarom de trein naar Andermatt, een ritje van slechts 4 minuten en moeten hier nog wel een tijdje op de bus wachten, want de bus die de Gotthardpas overgaat, rijdt niet zo frequent. Wanneer we bij de bushalte staan, zien we een mededeling dat de bushalte is verplaatst naar de andere kant van het station. Snel lopen we door de onderdoorgang naar de andere kant. Het is dat de bus er al staat, anders hadden we hier geen halte kunnen ontdekken, maar het hele station is bezig met een grondige renovatie, dus dat komt misschien nog. We rijden met de bus naar Mätteli, eigenlijk alleen een stop bij een restaurant, verder is hier niets. Het is op de route de Gotthardpas over. Vorig jaar liepen we hier de tegengestelde richting, naar de pas en naar Airolo, vandaag houden we het simpeler en wandelen we alleen de paar kilometer naar Hospental in het dal. 

Het is inmiddels even na twaalf uur als we uitstappen bij Mätteli. We wandelen om het restaurant heen en moeten dan de enorm drukke weg oversteken om op het pad te komen. Dat is nog even spannend, maar dan kunnen we beginnen. Het pad loopt grotendeels parallel aan de autoweg, maar loopt onderlangs, waardoor de weg niet storend is. Het is prachtig weer, maar boven de Gotthardpas hangen onheilspellend donkere wolken en het is even spannend of we het droog gaan houden, maar we lopen maar zo’n kort stukje dat we goede hoop hebben.

Het uitzicht beide kanten op is schitterend. Af en toe komen we een andere wandelaar tegen. Het pad loopt glooiend omlaag en is technisch heel makkelijk. Rechts van ons stroomt de Gotthard-Reuss. Het enige detonerende in het landschap is de lelijke ontluchtingsschacht van de Gotthardtunnel voor de snelweg A2 die pal onder ons door loopt. Er zijn nog best veel bloeiende planten en we zien veel verschillende vlinders. Op een grote steen eten we onze lunchbroodjes. Af en toe passeren we een paar lome koeien die ons geen blik waardig gunnen. Bij Gammsteg is een punt waar auto’s kunnen stoppen en hier komen wat automobilisten ook even het pad op om een beetje rond te kijken. Vlak daarna nemen wij een ijzeren trap omlaag en komen we verderop op een oude pasweg uit, de Alte Gotthardstrasse, met nog oude stenen paaltjes als vangrail.

Er vallen inmiddels een paar regendruppels, maar dat is zo weer over. Niet de moeite voor de regenjas. Hospental komt in zicht. We gaan hier nog even op een randje zitten om te genieten van het mooie uitzicht en dan lopen we zo ons hotel in. Ik ben weer helemaal blij, toch weer ruim 3 kilometer gelopen in een heerlijke omgeving en dat heb ik zo gemist de afgelopen maanden!

Trans Swiss Trail - Altanca -> Deggio, ca 3 km

 

Inmiddels is het ongeluk waarbij ik een rugwervel brak ruim 4 maanden geleden. Ik heb de afgelopen weken langzaam aan meer kunnen bewegen. Ook ben ik gestart met een zelfbedachte wandeltraining. Steeds een beetje verder lopen, gewoon vanuit huis. Het maximum wat ik nog aankan is een schamele 1500 meter. Maar we zijn nu een weekje aan het relaxen in Zwitserland en omdat het zulk prachtig weer is, en het qua locatie te doen is, wil ik toch ontzettend graag proberen om de etappe van vorig jaar af te maken. Vorig jaar zijn we geëindigd in het bergdorpje Altanca, en vanwege de tijd en de spaarzame bussen daar, zijn we niet verder gelopen naar Deggio. Het was destijds ook erg warm en we waren moe, we hielden het voor gezien.

Ik had berekend dat het ongeveer nog 3 kilometer zou zijn, van Altanca naar Deggio, en vooral dalend. Voor mij dus een uitdaging. Mocht het niet lukken, dan was er halverwege nog een bushalte. Let’s go! 

En dus namen we de trein en het kleine busje van lijn 116 vanaf het station van Ambrì Piotta naar Altanca. De busjes gaan niet heel frequent, dus van echt vroeg beginnen is geen sprake. Maar wat geeft het, het gaat maar om 3 kilometer. De buschauffeur scheurt ons over de haarspeldbochten omhoog, af en toe luid toeterend om tegenliggers te waarschuwen. Stevig houden we ons vast. Een kwartiertje later staan we om kwart voor één staan we in Altanca bij de wandelpaal. We zitten op 1390 meter hoogte.

Vorig jaar hadden we geen tijd meer om nog een blik te werpen in het kleine witte kerkje dat hier prominent op de heuvel staat, maar nu doen we dat eerst.

Altijd steek ik een kaarsje in kerken op voor iemand die dat op dat moment nodig heeft, nu doe ik dat eens voor mezelf… De kerk is van binnen prachtig, met veel blauw dat je tegemoet knalt. Dan kunnen we echt van start! Over de weg wandelen we Altanca uit. De asfaltweg maakt een bocht en zo krijgen we een prachtig uitzicht over Altanca en ook over de bergen van de Gotthard, sommigen nog met wat sneeuw.

De weg stijgt nog een beetje en dan lopen we over de Cresta di Sopra. Het uitzicht voor ons is ook erg mooi, zo het dal in. Na een paar honderd meter wandelen we het pittoreske dorpje Ronco in. We zijn halverwege en het gaat nog steeds prima! Als een blij ei loop ik heerlijk in de zon, in de bergen, fantastisch.

Ronco is maar klein, maar er staan een paar fraaie karakteristieke huizen, met een betonnen onderkant en veel donker hout. Hier in het dorp gaan we van de hoofdweg af, het gras in. Het pad loopt nu afwisselend door de weide en stukjes bos. Er staan veel distels, wat prachtige vlinders aantrekt. Zo midden op de weide ben ik helemaal in mijn element en ik geniet er enorm van dat ik dit weer kan doen! We passeren een paar boerenschuren en na een paar honderd meter komt het pad opnieuw bij de asfaltweg uit. Nu wandelen we Deggio binnen.

Op een bankje bij de bushalte eten we onze lunchbroodjes en wachten op de bus. Goed getimed, we hoeven niet heel lang te wachten. Het is dezelfde buschauffeur die ons weer naar beneden, naar het station van Ambrì Piotta brengt. Nu stort hij zich samen met ons de berg af, maar we komen gelukkig heelhuids beneden. Het zit erop, 3 kilometer gelopen!! Ik voel mijn rug en ben helemaal kapot, maar ook uiterst blij en tevreden.