Etappe 1 - Nijmegen CS - Roodslag, 9,3 km
De wandeling start bij Nijmegen CS en we wandelen naar het Kronenburgerpark, waar we eigenlijk nog niet eerder zo uitgebreid hebben stilgestaan. Nijmegen uit is wat minder interessant, langs een industriegebied, maar eenmaal bij de sluizen van Weurt wordt het beter.
Het is een heerlijke lentedag en we genieten volop. Ik ben vooral blij dat ik na ruim zes maanden patiënt te zijn geweest, nu weer lekker rustig wat actiever kan worden. Wandelen is daarvoor een prima medicijn! Terwijl ik naar de kerk van Weurt kijk en tegelijkertijd loop, struikel ik over een randje. Gelukkig blijft het bij een pijnlijke knie; was toch lullig geweest als ik hierdoor wéér in het ziekenhuis zou belanden... We wandelen verder langs de Waal, ter hoogte van Beuningen. Na 9 kilometer vinden we het welletjes voor zo'n eerste dag en nemen we de bus terug naar huis. Hopelijk kunnen we snel weer verder!
Etappe 2 - Roodslag - Afferden, 14,4 km
We willen snel weer verder met de eerste etappe van dit mooie streekpad en starten waar we de vorige keer zijn gestopt: bij het aangeplante bosje Het Roodslag.
Vervolgens klimmen we de Waalbandijk op. Wat een weids uitzicht. Links van ons zien we de fruitbomen van de Overbetuwe en in de watertjes van de uiterwaarden talloze vogels en eenden. De route verlaat de dijk eventjes voor een intermezzo over landgoed Doddendaal. Nu zijn we even uit de harde wind. Verderop gaan we de dijk weer op en lopen we onder het viaduct van de A50 door. We vervolgen de route door de uiterwaarden en zien in de verte de eenzame toren van Winssen. Als we het dorpje Deest uit zijn, zien we geen markeringen meer. Ons boekje is al vrij oud en we nemen de gok door de dijk af te gaan, richting de rivier. Er staat een bordje 'kwetsbaar gebied', maar de vele motorcrossers hier vinden dat helaas niet belangrijk. Ze maken een ontzettende herrie. We lopen snel door en vinden een prachtig zandstrandje.
Een mooie pauzeplek. We zijn nu bij de Afferdensche en Deestsche Waarden. Met onze verrekijker spotten we zelfs lepelaars in een van de plassen. Wanneer we teruggelopen zijn naar de oude dijk zien we daar ook de markering weer. We lopen nog een stukje door naar de nieuwe, hogere dijk en vinden daar de bushalte.
Etappe 3 - Afferden - Wijchen, 17,3 km
Afferden is het meest westelijke punt van het Streekpad. Het is een afwisselende etappe, met stukjes over asfalt, maar ook door weiden, bos en kleine dorpjes. In Bergharen staat een imposante kerk.
Na Bergharen gaat de route zelfs over een sportterrein en lopen we langs de voetballers. Tegenwoordig loopt de route vanaf Bergharen anders. Een ander interessant punt is Kasteel Hernen, een fraai middeleeuws kasteel en een bezoekje waard.
Vanaf het Leursche Bos is de route wat minder interessant. Eenmaal in Wijchen lopen we door naar het station.
Etappe 4 - Wijchen - Grave, 19,6 km
Het is hartje zomer, maar niet heel erg warm, dus een prima wandeldag wanneer we terugkeren naar Wijchen. Het eerste stukje vanaf het station en een woonwijk is even doorbijten, maar zulke stukken horen er nu eenmaal bij. Via de drukke Ravensteinseweg bereiken we de Maasbandijk en wandelen we naar Niftrik. We gaan hier door het dorp en een oudere man die ons ziet lopen vanuit zijn tuin roept naar ons dat hij ons erg sportief vindt. Aardig om te horen natuurlijk! Niftrik ligt pal aan de A50. We klimmen de dijk op en lopen vervolgens de brug op over de Maas. We wandelen nu op het fietspad naast de snelweg en het is hier best smal. Heel wat wielrenners razen langs ons heen, niet fijn. Samen met de herrie van de auto's is het even verstand op nul en doorlopen. Wel hebben we een mooi uitzicht over de Maas. Aan de overkant lopen we Noord-Brabant in. Blij dat we de snelweg kwijt zijn, wandelen we naar Ravenstein.
Het oude vestingstadje is zo mooi dat we hier uitgebreid de tijd nemen om rond te kijken, voordat we verder wandelen langs de Maas. Met zicht op de Maas en de kerk van Niftrik aan de overkant houden we lunchpauze. We lopen door de dorpjes Neerloon en Overlangel en steken de zijarm van de Maas over naar Keent. De markering is hier nu heel onduidelijk; we zien op een paal zowel een markering als een kruis. We houden de route op de kaart uit het boekje maar aan. Wat een prachtig gebied is dit! We zien heel veel watervogels, waaronder kluten en we blijven een tijdje hangen in deze mooie uiterwaarden. Verderop wandelen we over een fraaie bomenlaan richting Velp. Hier zien we het Emmausklooster liggen. Het pad langs de Hertogswetering is een mooie afsluiter van deze etappe.
Etappe 5 - Grave - Malden, 16,5 km
Een half jaar hebben we niet op het Streekpad gewandeld; nu is het januari en in de winterkou starten we in Grave. Persoonlijk is dit een van mijn favoriete etappes van dit streekpad. Via het oude centrum van Grave komen we bij de kade aan de Maas. In het winterse licht is het uitzicht hier nu prachtig.
Via de John S. Thompsonbrug steken we de Maas over. Deze brug heeft een grote rol gespeeld bij Operatie Market Garden in WOII. Met deze brug wandelen we Gelderland weer in. De brug ligt op de grens en het Brabantse deel van de overspanning is rood geschilderd en het Gelderse groen.
We passeren Nederasselt en wandelen door de weilanden bij Molenhoek. We komen een enorm modderig stuk tegen, maar gelukkig is de grond voor een flink deel bevroren. Na zo'n 1,5 kilometer door de blubber zou er een overstapje moeten zijn, maar dat is helaas weg en we moeten met een grote stap over stekelig gaas. Natuurlijk haal ik mijn broek open... Inmiddels loopt de huidige route niet meer over dit pad, maar over de weg. Na een paar kilometer komen we bij de ruïne van de St. Walrickkapel, met daarnaast de koortsboom, vol gekleurde lappen. We zijn nu bij het prachtige natuurgebied van de Hatertse en Overasseltse Vennen.
In het gebied zijn herstelwerkzaamheden aan de gang, waardoor er veel markeringen ontbreken. Veel andere wandelaars hebben vandaag ook bedacht om hier te wandelen; het is erg druk. We lopen met een grote boog door het natuurgebied. Uiteindelijk steken we de A73 en het Maas-Waalkanaal over en lopen we Malden in, waar we de etappe beëindigen.
Etappe 6 - Malden - Plasmolen, 16,2 km
Ook dit is een van mijn favoriete etappes van het Streekpad Nijmegen, met veel natuur. Vanuit Malden wandelen we al snel het Heumens Heem in, een mooi bosgebied met vennen en heide. In het lichte en open bos van Heumens Oord horen we constant het getimmer van spechten. We werpen een blik op de oude spoorlijn van Nijmegen naar Kleve en gaan dan het natuurgebied van boswachterij Groesbeek in. Opnieuw steken we een provinciegrens over: we zijn nu in Limburg. Even een intermezzo bij de drukke asfaltweg vlak bij Molenhoek. We passeren het jachtslot Mookerheide en gaan wederom het bos in. We zien een prachtige eik met maar liefst 7 stammen.
In het bos is de markering een beetje verwarrend, omdat hier meerdere streekpaden doorheen lopen; soms is het even zoeken. Ongemerkt winnen we best wat hoogte en verderop hebben we een verrassend mooi uitzicht over de Mookerheide en Cuijk. Het is een prachtig gebied.
Na een volgende klim kijken we uit over het Zevendal en lopen we langs de bosrand van de St. Jansberg. Nog een klein stukje door het bos en dan bereiken we de huizen van Plasmolen. Hier belonen we onszelf met een heerlijke maaltijd in een van de restaurants voordat we de bus terug naar Nijmegen nemen.
Etappe 7 - Plasmolen - Wyler (D), 19,4 km
Een weekje later zijn we terug in Plasmolen voor een nieuwe etappe. We lopen al snel het bosgebied van de St. Jansberg in en volgen een snelstromend beekje vol met kikkers. We komen hier het Pieterpad tegen en buigen na een paar honderd meter af, het bos uit. Het uitzicht op de heuvels doet erg on-Nederlands aan. We wandelen nu langs akkers en velden en zien in de verte de heuvels van het Duitse Reichswald. We bereiken het Nederlandse dorpje Grafwegen en bij een oude boerderij passeren we een oude grenspost met slagboom en zijn we in Duitsland! Al snel gaan we een weg op die door het Duitse dorpje Grafwegen loopt. We gaan het bos in van het Reichswald en hoeven bijna niet te navigeren op de lange, rechte paden. Ondanks de wat saaie paden is het toch erg mooi in het bos en genieten we van de vele zingende vogels op deze lentedag. Aan de bosrand, met mooi uitzicht over Kranenburg, houden we lunchpauze. Na een klein stukje over een drukke asfaltweg slingeren we tussen wat akkers door naar Kranenburg.
Over de oude spoorlijn en langs het station lopen we Kranenburg dan binnen. We nemen even de tijd om de fraaie stadswallen en de uitkijktoren te bekijken.
Het dorp zijn we snel uit en wandelen we over een fijn pad langs de Kranenburger Bach richting Wyler. Hier moeten we langs een weide vol koeien, die helemaal dol werden toen we langsliepen. Ze kwamen heel hard op ons af gerend en liepen helemaal met ons mee tot het einde van de weide. Gelukkig zat er een hek tussen! In Wyler beëindigen we de etappe en kunnen zonder problemen met onze Nederlandse OV-chipkaart de bus terug nemen naar Nijmegen.
Etappe 8 - Wyler (D) - Nijmegen CS, 18,2 km
Alweer de laatste etappe van dit streekpad. Langs het fietspad van de drukke Hauptstrasse wandelen we Wyler uit. Rechts van ons hebben we mooi uitzicht op het Wylerbergmeer en Zyfflich, en voor ons doemt de Duivelsberg al op. Het is erg druk met wielrenners en we zijn blij als de route het bos in gaat over een pad vol stenen en keien. We klimmen omhoog bij de Duivelsberg en komen hier het Pieterpad tegen. Wij lopen in tegengestelde richting. We ontdekken nog een oude grenspaal.
We dalen af naar het Wylerbergmeer en raken de markering kwijt, maar met wat gepuzzel vinden we de route terug. Langs het meer en door de weilanden voelen we de snijdende, koude wind. We lopen nu naar de Ooijpolder. In de weilanden om ons heen liggen talloze 'wielen', meertjes die zijn ontstaan door dijkdoorbraken. Lang geleden stroomde de Waal hier. Sommige meertjes zijn zelfs al in de 15e eeuw ontstaan. We nemen de tijd om naar de watervogels te kijken en om te genieten van de mooie omgeving. Helaas ontbreekt het zonnetje. In het dorpje Ooij lijkt een georganiseerde wandeling bezig te zijn; het is er ontzettend druk. Wij lopen tegen de stroom in. Na Ooij lopen we over de Defensiedijk, waar zich heel veel bunkers bevinden, bedoeld als offensief ten tijde van de Koude Oorlog. De Defensiedijk is een leuk intermezzo en hier zijn we ook de grote groepen wandelaars even kwijt. Na de Defensiedijk keren we terug op de Ooijse Bandijk.
Het laatste stuk door dit prachtige natuurgebied kijken we uit over de broedgebieden, en het water van de Bizonbaai en de Oude Waal. Hier grazen ook Schotse Hooglanders. Langs het gemaal lopen we uiteindelijk Nijmegen in, waar we de trappen op gaan naar het Valkhof. Hier even genieten van het mooie uitzicht over de Waal en dan dalen we af naar de Waalkade. We lopen richting het oude centrum, langs een mooi stukje met oude vestingmuren dat een beetje verstopt ligt tussen de moderne appartementen. Via de Markt en de Stevenskerk komen we bij het eindpunt van dit mooie, afwisselende Streekpad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten